الان ساعت هفت و نيم عصره توي دفتر نشستم جلسه داشتيم بايد عصر ميومديم   باشگاه بدنسازي رو هم كنسل كردم كلاس گيتارم استادم تا ساعت 10شب كلاس داره پس فعلا بي خي خي (بي خيال )ميشه .

حال و اوضام اصلا تعريفي نيس بند اعصابم  داره مقاومت ميكنه هنوز پوكيده نشده ولي چيزي هم بهش نمونده ...

زندگيم رنگ و بويي نداره . هنوز نميدونم بايد زندگيم رو چطوري تعريف كنم . چيزي برام معنا نداره . از بس تو چن ساله قبل از افسردگيم احساسات به خرج دادم كه الان احساساتم به صفر رسيده به قول اقاي روزي طلب  مثله سنگ شدم ميگه تو اينده اين احساس واست مشكل ميشه والا ما كه نخواستيم همه چيز دست به دست هم دادن و مارو تحويل جامعه دادن ...

كاش ميتوانستم تمام دلتنگي هايم را بر كوله بار خدا ميريختم تا با تنهاييش به كول بكشد بدون هيچ خمي بر ابرو

.اما... افسوس كه داده را پس نميگيرد  

خداوندا

تو میدانی که من دلواپس فردای خود هستم

مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها را

مبادا گم کنم اهداف زیبا را

مبادا جا بمانم از قصار موهبت هایت

خداوندا مرا مگذار تنها لحظه ای حتی . . . 

كاش كسي ياد معلم ها ميداد اول مهري و روزهاي اول مدرسه ؛شغل پدر ها رو نپرسند ، وقتي هنوز احترام به همه شغل ها و افتخار به همه پدر هارا ياد دانش اموزان نداده اند ...

حالا قصه ي چشمان آن كودك يتيم كه نم ميخورد بماند... 

خداوندا

تو میدانی که من دلواپس فردای خود هستم

مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها را

مبادا گم کنم اهداف زیبا را

مبادا جا بمانم  از قصار موهبت هایت

خداوندا مرا مگذار تنها لحظه ای حتی . . .

 گفتم: خدایا از همه دلگیرم گفت: حتی از من؟

گفتم: خدایا دلم را ربودند  گفت: پیش از من؟

گفتم: خدایا چقدر دوری    گفت: تو یا من؟

گفتم: خدایا تنها ترینم       گفت: پس من؟

گفتم: خدایا کمک خواستم  گفت: از غیر من؟

گفتم: خدایا دوستت دارم   گفت: بیش از من؟

گفتم: خدایا اینقدر نگو من گفت: من توام تو من...

منبع :